Anneler Günü

İzmir Atatürk Lisesinde göreve başladığımda öğretmenlikte on dört yılı geride bırakmıştım. Öğretmenler bilir, yıllık planlar yapılırken, her ayın ilgili bölümünde önemli gün ve haftalar dikkate alınır. Konular işlenirken, sınavlar yapılırken de bunlar göz önünde bulundurulur. Ben de o zamana dek bunlara elimden geldiğince uyup derslerimi ona göre işlemeye çalışmıştım. (Özellikle ilköğretimde bu belirli gün ve haftalara çok yer veriliyordu.) Neyse İAL'deki ilk yıllarımdaydı ve mayıs ayına geldiğimizde kompozisyon konumuz belliydi: annelerimizle ilgili duygu ve düşüncelerimiz. İAL genel olarak İngilizce dersi ağırlıklı sınıflar açıyordu ama birer sınıf olmak üzere Fransızca ve Almanca görenler de vardı (2000'lerden söz ediyorum). "F" harfli şube Fransızca şubesi olurdu genellikle. Şehit Nevres Bulvarına bakardı burası. Bu derslikte güzel dersler işledik ve hâlâ iletişimi koparmadığımız öğrencilerim var. Fransızca şubesinde sözel yanı güçlü çok öğrenci tanıdım. Yazmayı seven öğrenciler nedeniyle bir ders saatinde bitirmemiz gereken kompozisyon sınavını iki ders saatine çıkarmıştım yönetmeliğe aykırı olarak. (Pişman değilim.) işte bu şubede bir dersimde öğrencilerime yazma konusunu verip güzel kompozisyonlar okuma/dinleme beklentisine girmek üzereyken bir kız öğrencimin hüngür hüngür ağladığını gördüm. Meğerse annesi yokmuş, yıllar önce yitirmesine karşın, acısı hiç dinmemiş. Çok üzülmüştük doğal olarak hepimiz. Öğrencim o günkü dersimde kendine gelemedi. Bizim de -varsa- o günkü neşemiz yitip gitti. O günden sonra mayısın ikinci haftasında öğrencilerime anneler gününden söz etmedim. Bilerek bilmeyerek incittiğim öğrencim olduysa beni bağışlamalarını dilerim.