Yerine Oturan Sözler

          Eczanelerin kozmetikçiye benzeyenini sevmem. Belki de çocukluğumdan kalma bir alışkanlıktır, eskiden eczanede yalnızca ilaç satılırdı, bir de kolonya. Gerçi kolonya şimdi (koronadan dolayı) bir tür ilaç oldu. Neyse, bir gün okuldan eve giderken eczaneye uğramam gerekti. Sanırım cilt ve saç sorunlarıyla ilgili bir ilaçlı şampuan alacaktım. Önünden geçmekte olduğum eczaneye bir bakayım dedim. İlk kez giriyordum buraya. Adımımı attığımda bir eczaneye değil de kozmetik dükkânına girdiğimi sandım. Önce çeşitli ve bol miktarda cilt ürünleri karşıladı beni. Girmeseydim keşke dedim. İçerideki genç kadın, karşılamıştı artık, dönemezdim. Ne istediğimi sorup yanıtını alınca “İsterseniz şu ürünler de var.” diyerek bana kozmetik bölümündeki bir şeyleri işaret etti. Biliyordum, ilacın karşılığı olan kozmetik şey mutlaka daha pahalıydı. Dedim ki: “O pahalıdır.” Hiç ses etmedi, bana istediğim ilacı verdi. Döndüm, çıkıyordum, kozmetik bölümündeki bir ürün dikkatimi çekti yine de. Sordum kaç para diye. “O pahalı!” dedi. Anladım dedim, hak etmiştim ben bu yanıtı, sorunca. Gülümseyerek eczaneden çıktım. Çok güzel bir goldü.