"Yandaş"la İlgili Uydurmalarım/Yakıştırmalarım

("Yandaş"ı, "halkı soyanları alkışlayan" anlamında kullanıyorum.)

Varma yandaş yanına, kara bulaşır.

Yandaş yandaşa baka baka kararır.

Bana yandaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim.

Bir yandaşın nesi var, iki yandaşın sesi var.

Hazıra yandaş dayanmaz.

Damlaya damlaya yandaş olur.

Evdeki hesap yandaşa uymaz.

Ev alma, yandaş al.

Keskin yandaş, küpüne zarar.

Acele işe yandaş karışır.

Denize düşen, yandaşa sarılır.

Yandaş yandaşlığından vazgeçmez.

Besle yandaşı oysun gözünü.

Yandaş, çıktığı deliği bilir.

Komşuda pişer, yandaşa düşer.

Minareyi çalan, yandaşını hazırlar.

Yandaş yaşken eğilir.

Yandaşın yolu birdir.

Armudun iyisini yandaşlar yer.

Yandaş doymam, tok acıkmam sanır.

İki yandaş bir koltuğa sığmaz.

Yandaşın adı çıkacağına canı çıksın.

Yandaş beşer, bazen şaşar.

Yandaş yedisinde neyse yetmişinde de odur.

Yandaş çiğ süt emmiş.

Yandaşı an, çomağı hazırla.

İş yandaşın, kılıç kuşananın.

Yandaş ürür, kervan yürür.

İyi yandaş babayı vezir, kötü yandaş rezil eder.

Yandaş yandaşı bıçaklamış, sonra dönmüş kucaklamış.

Yandaş et derdinde, koyun can derdinde.

İyi yandaş kara günde belli olur.

Yandaş geliyorum demez.

Yandaş gelen yerden tavuk esirgenmez.

Kendi düşen yandaş ağlamaz.

Yandaş yandaşı çeker.

Kılavuzu yandaş olanın burnu boktan kurtulmaz.

Yandaşı dövmeyen dizini döver.

Yandaşta da sakal var.

Yandaşın ettiği yanına kalmaz.

Kimse yandaşım ekşi demez.