Dönemeyen
Bir yokmuş, bir varmış, o bir benmişim. Arandığında var, aranmadığında yok olan… Elma derlerse çıkan, armut derlerse çıkmayan… Karlar altında bekleyen… Bahara dek çağrılmazsa eriyen… Karlarla bir…
İnsanlar ev fiyatına komşu almaya çalışıyorlar hah hay!.. Evin ederi az çok belli de komşu/insan öyle mi? Kaç lira?
Beğenmediğim insanlara çıkmıyordum. Kedim gibiydim, bir süre uzaktan dinliyor, inceliyordum. Evime gelen herkes beni göremezdi. Ev benimdi en sonunda, kaplumbağa gibi.
Beni bulduklarını/bulacaklarını sanıyorlardı her aradıklarında. Yanılıyorlardı, her bulduklarında, aradıkları ben değildim.
Hiçbir komşum beni alamadı, bir yokmuşum çünkü. İstemediğine görünmeyen…
Beni bulamıyorlardı ve bulamayacaklardı, yoktum artık. Şimdi içimde duran kişi, eskisi değildi.
Karlar altında bekleyen… Karların erimesiyle değişti.
Kendi de mutlu değil ama… Koparak gittiği için geri dönemeyen…
0 Yorum:
Yorum Gönder
Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]
<< Ana Sayfa